مركز كامبوج متشكل است از جلگه هاي حاصلخيز در دره‌ي رود مكونگ و در اطراف درياچه‌ي تونله ساپ (درياچه‌ي بزرگ) . در شمال و جنوب فلاتهايي قرار دارد كه پوشيده از جنگل ها و علفزارهاي استوايي است . كوههاي پنوم كراون جنوبي در امتداد ساحل جاي دارد .
رود مهم : مكونگ .
بلندترين نقطه : قله‌ي پنوم آئورال ، 1813 متر .
آب و هوا : آب و هواي كامبوج استوايي و مرطوب است . فصل بادهاي موسمي (از ژوئن تا نوامبر) موجب بارش باران سنگيني در سراسر كشور مي شود ، در كوه ها مجموع سالانه‌ي بارش به 5000 ميلي متر مي رسد .
شهرهای مهم:
با تام بانگ, كامبونگ چان
مساحت:
181,040کیلومتر مربع
خط ساحلی:
443کیلومتر
مختصات جغرافیایی:
13 درجه شمالی و 105 درجه شرقی
حکومت
انتخابات چند حزبي ، تحت نظارت بين المللي ، براي مجمع ملي 123 نفره اي كه قرار است قانون اساسي جديدي را تدوين كند ، در 1993 برگذار گرديد . اداره‌ي امور در دست دولت موجود ، با ياري سازمان ملل متحد ، باقي است . حاكميت به طور موقت به 12 عضو شوراي عالي ملي واگذار شده است . (از زمان خروج خمرهاي سرخ از اين شورا تعداد اعضاء به 10 نفر كاهش يافته است ) .
احزاب عمده‌ي سياسي عبارتند از :
• « فان سين پك » (سلطنت طلب )
• جبهه‌ي آزاديبخش ملي خلق خمر (چپ گرا)
• حزب خلق كامبوج ( كمونيست سابق)
• حزب دموكرات كامپوچيا (خمرهاي سرخ ) .
عضویت:
سازمان ملل متحد
تاریخ معاصر
كامبوج از 1863 تحت الحمايه‌ي فرانسه بود ، و اين وضع به غير از دوران اشغال آن توسط ژاپن در جنگ جهاني دوم تا بازيابي استقلا در 1953 ادامه داشت . در طي دوره‌ي استعماري پادشاهي كامبوج اسماً كنترل را در دست داشت .
در 1955 پادشاه (كانون پرنس) نورو دوم سيهانوك استعفاء كرد تا دولت فراگير ائتلافي را رهبري كند ، ولي نتوانست از درگيري كامبوج در جنگ ويتنام جلوگيري كند يا بيم ايالات متحد را از هواداري اش از كمونيستها ، برطرف سازد . در 1970 وي طي كودتايي به طرفداري آمريكا از قدرت بركنار شد .
اين رژيم نظامي مورد حمله‌ي چريكهاي كمونيستي قرار گرفت ، كه در پي ايجاد آرمانشهر خودكفايي كارگري بودند . خمرهاي سرخ سرانجام در 1975 به پيروزي رسيدند . تحت رهبري پول پوت آنان شهر ها را به زور تخليه و حدود 2.000.000 نفر از هموطنانشان را قتل عام كردند . در 1978 ويتنام – دشمن سنتي كامبوج – اين كشور را اشغال كرد و رژيم خمر سرخ را سرنگون ساخت خصومت ميان دو كشور به خاطر هواداري متقابل هر يك از كشورهاي چين و شوروي شدت يافته بود .
پس از خروج سربازان ويتنامي در 1989 نيروهاي مقاومت دولت ائتلافي سه جانبه در تبعيد – به رهبري پرنس سيهانوك و مشاركت خمرهاي سرخ – در بسياري از مناطق غربي و جنوبي كامبوج فعال شدند . در 1991 جناح هاي درگير اين كشور با طرح صلحي كه شامل انتخابات آزاد و نظارت سازمان ملل و كاهش تمامي نيروهاي مسلح كامبوج بود موافقت كردند .
در 1992 نيروي حافظ صلح بزرگي از سازمان ملل در اين كشور مستقر شد و با مشاركت سازمان ملل در اداره‌ي امور كامبوج موافقت گرديد . ولي زماني كه خمرهاي سرخ عملاً از طرح صلح خارج شدند خشونت بار ديگر شدت يافت .
دفاع
كل نيروهاي مسلح : 112.000 (تخمين 1991) .
خدمت سربازي : 5 سال .
آموزش
ميزان با سوادي : 5/87% (تخمين 1991) .
سنين تحصيل اجباري : (فرضاً) 5 تا 14 سال .
تعداد دانشگاه : 1.
اقتصاد
اشغال نظامي ، جنگهاي داخلي ، كشتار دسته جمعي غير نظاميان (از 1976 تا 1979) و الغاي (موقت) پول رايج (در 1987) جملگي تا حدي باعث نابودي كامل اقتصاد شد . با كمك ويتنام از 1979 ، كشاورزي و در حدي كمتر صنعت به كندي بازسازي گشت ، اما كامبوج هنوز هم يكي از فقير ترين كشورهاي جهان باقي مانده است . ميزان برداشت برنج ، كه در گذشته صادر مي شده ، هنوز كمتر از احتياج اساسي خود كامبوج است
ارسال پیام
