خانه شعر معاصر > هوشنگ ابتهاج > یادگار خون سرو

 آزادی

 ای - شادی - آزادی -  ای شادی آزادی - روزی که تو بازآیی - با این دل غم پرورد - من با تو چه خواهم کرد - ؟ - غم هامان سنگین است - دل هایمان خونین است - از سر تا پامان خون می بارد - ما سر تا پا زخمی - ما سر تا پا خونین -  ما... ادامه شعر

 بازگشت

 بی مرغ آشیانه چه خالی ست - خالی تر آشیانه مرغی - جفت خود جداست -  آه ای کبوتران سپید شکسته بال - اینک به آشیانه دیرین خوش آمدید - اما دلم به غارت رفته ست - با آن کبوتران که پریدند - با آن کبوتران که دریغا - هرگز به خانه بازنگشتند -... ادامه شعر

 سرخ و سفید

تا نیاراید گیسوی کبودش را به - شقایق ها - صبح فرخنده - در آیینه نخواهد خندید -   -   - ادامه شعر

 صبوحی

برداشت آسمان را -  چون کاسه ای کبود - و صبح سرخ را -  لاجرعه سر کشید - آنگاه -  خورشید در - تمام وجودش طلوع کرد -   -   - ادامه شعر

 طرح

گلوی مرغ سحر را بریده اند و هنوز -  در این شط شفق آواز سرخ او جاری است -   -   -   - ادامه شعر

 فلق

ای صبح -  ای بشارت فریاد -  امشب خروس را -  در آستان آمدنت - سر بریده اند -   -   - ادامه شعر

 هول

باز طوفان شب است - هول بر پنجره می کوبد مشت - شعله می لرزد در تنهایی - باد فانوس مرا خواد کشت؟ -   -   - ادامه شعر

 پرنده می داند

خیال دلکش پرواز در طراوت ابر -  به خواب می ماند -  پرنده در قفس خویش -  خواب می بیند - پرنده در قفس خویش - به رنگ و روغن تصویر باغ می نگرد - پرنده می داند -  که باد بی نفس است - و باغ تصویری ست -  پرنده در قفس خویش -... ادامه شعر

 گریه سیب

شب فرو می افتاد - به درون آمدم و پنجره ها رابستم - باد با شاخه در آویخته بود -  من در این خانه تنها - تنها - غم عالم به دلم ریخته بود -  ناگهان حس کردم - که کسی -  آنجا بیرون در باغ - در پس پنجره ام می گرید - صبحگاهان شبنم -... ادامه شعر

برای روزنبرگ ها

 خبر کوتاه بود -  اعدامشان کنید -  خروش دخترک برخاست -  لبش لرزید -  دو چشم خسته اش - از اشک پر شد -  گریه را سر داد - و من با کوششی پر درد اشکم را نهان کردم - چرا اعدامشان کردند ؟ -  می پرسد ز من با چشم اشک... ادامه شعر