خانه شعر کهن
> محمدتقی بهار
> قصائد
دگر باره خیاط باد صبا |
|
بر اندام گل دوخت رنگین قبا |
شماره شعر: 1 تعداد ابیات: 22 (45 مصراع)
از من گرفت گیتی یارم را |
|
وز چنگ من ربود نگارم را |
شماره شعر: 2 تعداد ابیات: 12 (25 مصراع)
کند از جا عاقبت سیلاب چشم تر مرا |
|
همتی یاران! که بگذشته است آب از سر مرا |
شماره شعر: 3 تعداد ابیات: 19 (39 مصراع)
بگرفت شب ز چهرهی انجم نقابها |
|
آشفته شد به دیدهی عشاق خوابها |
شماره شعر: 4 تعداد ابیات: 17 (35 مصراع)
سحابی قیرگون بر شد ز دریا |
|
که قیر اندود زو روی دنیا |
شماره شعر: 5 تعداد ابیات: 18 (37 مصراع)
ای آفتاب گردون! تاری شو و متاب |
|
کز برج دین بتافت یکی روشن آفتاب |
شماره شعر: 6 تعداد ابیات: 22 (45 مصراع)
ماندهام در شکنج رنج و تعب |
|
زین بلا وارهان مرا، یارب! |
شماره شعر: 7 تعداد ابیات: 16 (33 مصراع)
سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست |
|
کس ار بزرگ شد از گفتهی بزرگ، رواست |
شماره شعر: 8 تعداد ابیات: 29 (59 مصراع)
در شهربند مهر و وفا دلبری نماند |
|
زیر کلاه عشق و حقیقت سری نماند |
شماره شعر: 9 تعداد ابیات: 17 (35 مصراع)
ای دیو سپید پای در بند! |
|
ای گنبد گیتی! ای دماوند! |
شماره شعر: 10 تعداد ابیات: 23 (47 مصراع)
جستجوی بیشتر برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در وب برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در وب سایتهای فارسی زبان برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در تصاویر برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در تصاویر وب سایتهای فارسی زبان برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در فیلم ها برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در لینکها برای قصائد محمدتقی بهار
جستجو در اخبار برای قصائد محمدتقی بهار
پیشنهادهای جستجوی جس جو برای قصائد محمدتقی بهار
|