لعل شیرینی چو خندان می‌شود

در جهان شیرینی ارزان می‌شود

من نشنیدم که خط برآب نویسند

آیت خوبی برآفتاب نویسند

درشهر فتنه‌یی شد می‌دانم از که باشد

ترکیست صید افگن پنهانم از که باشد

آنانکه عاشقان ترا طعنه می‌زنند

معذور دارشان که رخت را ندیده‌اند

خوبان گمان مبرکه زاولاد آدمند

جانند یا فرشته و یا روح اعظمند

ای همرهان که اگه از آن رفته‌ی منید

گمره شدم برید برن را هم افگنید

دل در هوایت ای بت عیار جان دهد

چون بلبلی که دور گلزار جان دهد

دل باز سوی آن بت خو چه می‌دود

این خون گرفته باز دران کوچه می‌رود؟

عمری در آرزوی تو رفتست و می‌رود

صبرم به جستجوی تو رفته است و می‌رود

بازآن سوار مست به نخجیر می‌رود

دستم ز کار و کار ز تدبیر می رود