ترکی و خوب روی کسی کاینچنین بود

نبود عجب اگر دل او آهنین بود

مهمی گذشت که چشمم خبر زخواب ندارد

مرا شبی است سیه رو که ماهتاب ندارد

گل و شکوفه همه هست و یار نیست چه سود

بت شکر لب من در کنار نیست چه سود

مبصران که مزاج جهان شناخته‌اند

دو روزه برگ اقامت دران نساخته‌اند

نرگست مست رسید و به هوش خویش نبود

دلم زصبر بسی لاف زود ولیش نبود

بهار بی رخ گلرنگ و چه کار آید

مرا یک آمدند به که ده بهار آید

بتم چو روی سوی خانه‌ی کتاب آرد

زخلق اگر نکند رخ نهان که تاب آرد

خطی که بر سمن آن گل عذار بنویسد

بنفشه‌ی نسخه‌ی آن بربهار بنویسد

کسی که دل زخم زلف او برون آرد

کبوتری است که از چنگ با ز بستاند

شب ! وفتاد و غمت باز کار خواهد کرد

دو چشم تیره ستاره شمار خواهد کرد