|
خانه شعر کهن
> امیر خسرو دهلوی
> غزلیات
جماعتی که ز هم صحبتان جدا باشند |
|
چگونه با خرد دو صبر آشنا باشند |
شماره شعر: 151 تعداد ابیات: 3 (7 مصراع)
جوان و پیر که در بند مال و فرزندند |
|
نه عاقلند که طفلان ناخردمندند |
شماره شعر: 152 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
چوکارهای جهانست جمله بی بنیاد |
|
حکیم دروی ننهاد کارها بنیاد |
شماره شعر: 153 تعداد ابیات: 6 (13 مصراع)
دل ز تو بی‌غم نتوانیم کرد |
|
درد ترا کم نتوانیم کرد |
شماره شعر: 154 تعداد ابیات: 2 (5 مصراع)
ای لعل لبت چو بر شکر شیر |
|
شکر ز لب تو چاشنی گیر |
شماره شعر: 155 تعداد ابیات: 2 (5 مصراع)
ای شمع رخ تو مطلع نور |
|
زین حسن و جمال چشم بددور |
شماره شعر: 156 تعداد ابیات: 8 (17 مصراع)
خوش بود باده‌ی گلرنگ در ایام بهار |
|
خاصه در سیایه‌ی گلهای تر اندام بهار |
شماره شعر: 157 تعداد ابیات: 2 (5 مصراع)
ای باد صبح‌دم خبر آشنا بیار |
|
بوی نهفته زان صنم دلربا بیار |
شماره شعر: 158 تعداد ابیات: 2 (5 مصراع)
تن پیر گشت و آرزوی دل جوان هنوز |
|
دل خون شد و حدیث بتان برزبان هنوز |
شماره شعر: 159 تعداد ابیات: 2 (5 مصراع)
دل ز تن بردی و درجانی هنوز |
|
دردها دادی و درمانی هنوز |
شماره شعر: 160 تعداد ابیات: 3 (7 مصراع)
|
ارسال پیام