|
خانه شعر کهن
> فردوسی
> شاهنامه
> گفتار اندر فراهم آوردن کتاب
گفتار اندر فراهم آوردن کتاب
|
| سخن هر چه گویم همه گفتهاند |
|
بر باغ دانش همه رفتهاند |
| اگر بر درخت برومند جای |
|
نیابم که از بر شدن نیست رای |
| کسی کو شود زیر نخل بلند |
|
همان سایه زو بازدارد گزند |
| توانم مگر پایهای ساختن |
|
بر شاخ آن سرو سایه فکن |
| کزین نامور نامهی شهریار |
|
به گیتی بمانم یکی یادگار |
| تو این را دروغ و فسانه مدان |
|
به رنگ فسون و بهانه مدان |
| ازو هر چه اندر خورد با خرد |
|
دگر بر ره رمز و معنی برد |
| یکی نامه بود از گه باستان |
|
فراوان بدو اندرون داستان |
| پراگنده در دست هر موبدی |
|
ازو بهرهای نزد هر بخردی |
| یکی پهلوان بود دهقان نژاد |
|
دلیر و بزرگ و خردمند و راد |
| پژوهندهی روزگار نخست |
|
گذشته سخنها همه باز جست |
| ز هر کشوری موبدی سالخورد |
|
بیاورد کاین نامه را یاد کرد |
| بپرسیدشان از کیان جهان |
|
وزان نامداران فرخ مهان |
| که گیتی به آغاز چون داشتند |
|
که ایدون به ما خوار بگذاشتند |
| چه گونه سرآمد به نیک اختری |
|
برایشان همه روز کند آوری |
|
ارسال پیام