هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

خداش در همه حال از بلا نگه دارد

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

نقش هر نغمه که زد راه به جایی دارد

آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

باز با دلشدگان ناز و عتابی دارد

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

بنده طلعت آن باش که آنی دارد

جان بی جمال جانان میل جهان ندارد

هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

روشنی طلعت تو ماه ندارد

پیش تو گل رونق گیاه ندارد

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد

اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

نهیب حادثه بنیاد ما ز جا ببرد

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشق روی گل با ما چه​ها کرد