خانه شعر کهن
> حافظ
> غزلیات
دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد |
|
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد |
شماره شعر: 141 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد |
|
شد سوی محتسب و کار به دستوری کرد |
شماره شعر: 142 تعداد ابیات: 6 (13 مصراع)
سالها دل طلب جام جم از ما میکرد |
|
وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد |
شماره شعر: 143 تعداد ابیات: 10 (21 مصراع)
به سر جام جم آن گه نظر توانی کرد |
|
که خاک میکده کحل بصر توانی کرد |
شماره شعر: 144 تعداد ابیات: 11 (23 مصراع)
چه مستیست ندانم که رو به ما آورد |
|
که بود ساقی و این باده از کجا آورد |
شماره شعر: 145 تعداد ابیات: 9 (19 مصراع)
صبا وقت سحر بویی ز زلف یار میآورد |
|
دل شوریده ما را به بو در کار میآورد |
شماره شعر: 146 تعداد ابیات: 8 (17 مصراع)
نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد |
|
که روز محنت و غم رو به کوتهی آورد |
شماره شعر: 147 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
یارم چو قدح به دست گیرد |
|
بازار بتان شکست گیرد |
شماره شعر: 148 تعداد ابیات: 5 (11 مصراع)
دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمیگیرد |
|
ز هر در میدهم پندش ولیکن در نمیگیرد |
شماره شعر: 149 تعداد ابیات: 14 (29 مصراع)
ساقی ار باده از این دست به جام اندازد |
|
عارفان را همه در شرب مدام اندازد |
شماره شعر: 150 تعداد ابیات: 8 (17 مصراع)
|