مصراع 31 تا 44 از 44 مصراع از شعر بنشستهام من بر درت تا بوک برجوشد وفا در غزلیات جلال‌الدین محمد بلخی

< شعر بعدی

شعر قبلی >

بنشستهام من بر درت تا بوک برجوشد وفا

گل دیده ناگه مر تو را بدریده جان و جامه را		وان چنگ زار از چنگ تو افکنده سر پیش از حیا
مقبلترین و نیک پی در برج زهره کیست نی		زیرا نهد لب بر لبت تا از تو آموزد نوا
نیها و خاصه نیشکر بر طمع این بسته کمر		رقصان شده در نیستان یعنی تعز من تشا
بد بیتو چنگ و نی حزین برد آن کنار و بوسه این		دف گفت میزن بر رخم تا روی من یابد بها
این جان پاره پاره را خوش پاره پاره مست کن		تا آن چه دوشش فوت شد آن را کند این دم قضا
حیفست ای شاه مهین هشیار کردن این چنین		والله نگویم بعد از این هشیار شرحت ای خدا
یا باده ده حجت مجو یا خود تو برخیز و برو		یا بنده را با لطف تو شد صوفیانه ماجرا