|
خانه شعر کهن
> نظامی گنجوی
> لیلی و مجنون
> نعت پیغمبر اکرم (ص)
نعت پیغمبر اکرم (ص)
|
| ای شاه سوار ملک هستی |
|
سلطان خرد به چیره دستی |
| ای ختم پیمبران مرسل |
|
حلوای پسین و ملح اول |
| نوباوه باغ اولین صلب |
|
لشکرکش عهد آخرین تلب |
| ای حاکم کشور کفایت |
|
فرمانده فتوی ولایت |
| هرک آرد با تو خودپرستی |
|
شمشیر ادب خورد دو دستی |
| ای بر سر سدره گشته راهت |
|
وی منظر عرش پایگاهت |
| ای خاک تو توتیای بینش |
|
روشن بتو چشم آفرینش |
| شمعی که نه از تو نور گیرد |
|
از باد بروت خود بمیرد |
| ای قائل افصح القبایل |
|
یک زخمی اوضح الدلایل |
| دارنده حجت الهی |
|
داننده راز صبحگاهی |
| ای سید بارگاه کونین |
|
نسابه شهر قاب قوسین |
| رفته ز ولای عرش والا |
|
هفتاد هزار پرده بالا |
| ای صدر نشین عقل و جان هم |
|
محراب زمین و آسمان هم |
| گشته زمی آسمان ز دینت |
|
نی‌نی شده آسمان زمینت |
| ای شش جهه از تو خیره مانده |
|
بر هفت فلک جنیبه رانده |
|
ارسال پیام