|
خانه شعر کهن
> نظامی گنجوی
> لیلی و مجنون
> خطاب زمین بوس
خطاب زمین بوس
|
| ای عالم جان و جان عالم |
|
دلخوش کن آدمی و آدم |
| تاج تو ورای تاج خورشید |
|
تخت تو فزون ز تخت جمشید |
| آبادی عالم از تمامیت |
|
و آزدی مردم از غلامیت |
| مولا شده جمله ممالک |
|
توقیع ترا به (صح ذلک) |
| هم ملک جهان به تو مکرم |
|
هم حکم جهان به تو مسلم |
| هم خطبه تو طراز اسلام |
|
هم سکه تو خلیفه احرام |
| گر خطبه تو دمند بر خاک |
|
زر خیزد از او به جای خاشاک |
| ور سکه تو زنند بر سنگ |
|
کس در نزند به سیم و زر چنگ |
| راضی شده از بزرگواریت |
|
دولت به یتاق نیزه داریت |
| میرآخوری تو چرخ را کار |
|
کاه و جو ازان کشد در انبار |
| آنچه از جو و کاه او نشانست |
|
چو خوشه و کاه کهکشانست |
| بردی ز هوا لطیف خوئی |
|
وز باد صبا عبیر بوئی |
| فیض تو که چشمه حیاتست |
|
روزی ده اصل امهاتست |
| پالوده راوق ربیعی |
|
خاک قدم تو از مطیعی |
| هرجا که دلیست قاف تا قاف |
|
از بندگی تو می‌زند لاف |
|
ارسال پیام