آیا تو کجا و ما کجائیم

تو زان که‌ای و ما ترائیم

دانای سخن چنین کند یاد

کز جمله منعمان بغداد

هر نکته که بر نشان کاریست

دروی به ضرورت اختیاریست

شرطست که وقت برگ‌ریزان

خونابه شود ز برگ‌ریزان

انگشت کش سخن سرایان

این قصه چنین برد به پایان

شاها ملکا جهان پناها

یک شاه نه بل هزار شاها