|
خانه شعر کهن
> اوحدی مراغه‌ای
> جام جم
> در آداب التماس
در آداب التماس
|
| اوحدی، گر سر لجاجت نیست |
|
زو نخواهی که خواست حاجت نیست |
| باغ و خرمن چه خواهی و ده ازو؟ |
|
زو چه خواهی که باشد آن به ازو؟ |
| تو ازو وقت حاجت او را خواه |
|
کو نماید به هر مرادت راه |
| گر مریدی جزو مرادت نیست |
|
ور جزو خواهی این ارادت نیست |
| هر که بی‌او رود فرو ماند |
|
خیز و بیخود برو، که او ماند |
| او شوی گر ز خود فنا گردی |
|
تو نمانی، چو آشنا گردی |
| مرغ آن باغ صید این دانه است |
|
آنچه کردی طلب درین خانه است |
| زلف معشوق زیر شانه‌ی تست |
|
تیر آن شست بر نشانه‌ی تست |
| به خود آنجا کسی نداند رفت |
|
به خدا باشد ار تواند رفت |
| هر چه اندر جهان او باشد |
|
یا خود او یا از آن او باشد |
| خرد اندر جهان او نرسد |
|
علم بر آستان او نرسد |
| با تو عقل ار چه بس دراز استد |
|
از تو در نیم راه باز استد |
| گر بخواند، جدا ندانی شد |
|
ور براند، کجا توانی شد؟ |
| بگریزی، کجا روی که نه اوست؟ |
|
بستیزی کست ندارد دوست |
| صورتی را کزو نبود خبر |
|
نقش دیوار دان و صورت در |
|
ارسال پیام