|
خانه شعر کهن
> اوحدی مراغه‌ای
> جام جم
> در ستایش خرد
در ستایش خرد
|
| ای نخستینه فیض عالم جود |
|
اولین نسخه‌ی سواد وجود |
| روح در مکتبت نو آموزی |
|
ابد از مد مدتت روزی |
| آسمان ترا زمین سایه |
|
آفتاب سپهر نه پایه |
| لنگر کشتی نفوس تویی |
|
مسعد اختر نحوی تویی |
| هر که دور از تو دور ازو نیکی |
|
وانکه نزد تو، یافت نزدیکی |
| نیست راه از تو تا به علت تو |
|
بجز از بیش او و قلت تو |
| اندر ایجاد علت اولی |
|
نیست بالاتر از تو معلولی |
| نظرت کرده تربیت جان را |
|
یار او کرده نور ایمان را |
| پیش رخ بسته‌ای، ز قاف به قاف |
|
تتق از زر نگار گوهر باف |
| گوش نه چرخ بر اشارت تست |
|
کاخ هفت اختر از عمارت تست |
| یزک لشکر وجود تویی |
|
قاید کاروان جود تویی |
| دین ز حفظ تو پایدار بود |
|
دل ز بوی تو با قرار بود |
| لشکر روح را امیر تویی |
|
همه طفلند خلق و پیر تویی |
| ای ز چرخ و سروش بالاتر |
|
از تو گوهر نزاد والاتر |
| مددی ده، که دیو رنجم داد |
|
جان من شو، که تن شکنجم داد |
|
ارسال پیام