پسری را پدر سلاح آموخت

هم کمربست و هم کلاهش دوخت

هر که از پرورنده رنج ندید

در جهان جز غم و شکنج ندید

مکن، ای خواجه، بر غلامان جور

که بدین شکل و سان نماند دور

داشت عیسی خری کبود به رنگ

که نرفتی دو روز یک فرسنگ

خوان اینان که خون دل پالود

ندهد لقمه جز که زهر آلود

شاعری چیست؟ بر در دونان

خانه‌ی کرد و حکمت یونان

دوستی را یگانه شو با دوست

از صفا چون دو مغز در یک پوست

من شنیدم که صاحب دیذی

داشت ناپاکزاده تلمیذی

چیست مردی؟ ز مردمان بررس

مردمی چیست؟ گر بدانی بس

پیش ازین مردمی چنین بودست

رسم اهل فتوت این بودست