اول دفتر به نام ایزد دانا

صانع پروردگار حی توانا

ای نفس خرم باد صبا

از بر یار آمده​ای مرحبا

روی تو خوش می​نماید آینه ما

کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا

فراغت از تو میسر نمی​شود ما را

شب فراق نخواهم دواج دیبا را

که شب دراز بود خوابگاه تنها را

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را

الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا

گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

ز اندازه بیرون تشنه​ام ساقی بیار آن آب را

اول مرا سیراب کن وان گه بده اصحاب را

گر ماه من برافکند از رخ نقاب را

برقع فروهلد به جمال آفتاب را

با جوانی سرخوشست این پیر بی تدبیر را

جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را