خانه شعر کهن
> صائب تبریزی
> غزلیات
یا رب از دل مشرق نور هدایت کن مرا |
|
از فروغ عشق، خورشید قیامت کن مرا |
شماره شعر: 1 تعداد ابیات: 10 (21 مصراع)
آنچنان کز رفتن گل خار میماند به جا |
|
از جوانی حسرت بسیار میماند به جا |
شماره شعر: 2 تعداد ابیات: 8 (17 مصراع)
بی قدر ساخت خود را، نخوت فزود ما را |
|
بر ما و خود ستم کرد، هر کس ستود ما را |
شماره شعر: 3 تعداد ابیات: 8 (17 مصراع)
نداد عشق گریبان به دست کس ما را |
|
گرفت این می پرزور، چون عسس ما را |
شماره شعر: 4 تعداد ابیات: 5 (11 مصراع)
اگر به بندگی ارشاد میکنیم ترا |
|
اشارهای است که آزاد میکنیم ترا |
شماره شعر: 5 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
یک بار بی خبر به شبستان من درآ |
|
چون بوی گل، نهفته به این انجمن درآ |
شماره شعر: 6 تعداد ابیات: 5 (11 مصراع)
دانستهام غرور خریدار خویش را |
|
خود همچو زلف میشکنم کار خویش را |
شماره شعر: 7 تعداد ابیات: 6 (13 مصراع)
نیستم بلبل که بر گلشن نظر باشد مرا |
|
باغهای دلگشا در زیر پر باشد مرا |
شماره شعر: 8 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
سودا به کوه و دشت صلا میدهد مرا |
|
هر لالهای پیاله جدا میدهد مرا |
شماره شعر: 9 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
گر قابل ملال نیم، شاد کن مرا |
|
ویران اگر نمیکنی آباد کن مرا |
شماره شعر: 10 تعداد ابیات: 7 (15 مصراع)
جستجوی بیشتر برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در وب برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در وب سایتهای فارسی زبان برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در تصاویر برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در تصاویر وب سایتهای فارسی زبان برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در فیلم ها برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در لینکها برای غزلیات صائب تبریزی
جستجو در اخبار برای غزلیات صائب تبریزی
پیشنهادهای جستجوی جس جو برای غزلیات صائب تبریزی
|