|
خانه شعر کهن
> وحشی بافقی
> مثنویات
> در هجو کیدی (یاری) شاعر نما
در هجو کیدی (یاری) شاعر نما
|
| ای کیدی مستراح بردار |
|
دم در کش و شاعری مکن بار |
| بر حدت طبعم آفرین کن |
|
گر هجو کسی کنی چنین کن |
| ای ننگ تمام کفش دوزان |
|
ضایع ز تو نام کفش دوزان |
| همدوش به کیر موش مرده |
|
همرنگ به مرده فسرده |
| با رویک سخت و قدک پست |
|
با آن منیی که در سرت هست |
| مسمار سم خرت توان گفت |
|
قفل کس استرت توان گفت |
| ای پیکر تو چو شیشه‌ی شاش |
|
ای شیشه شاش جسته شاباش |
| قاروره‌ی شاش اهل سودا |
|
طفل دو سه روزه‌ی یهودا |
| پر گنده دماغ و گه نهادی |
|
از کون کدام سگ فتادی |
| کرم گه کیستی؟ عیان کن |
|
وز مبرز کیستی؟ بیان کن |
| این کرم ز معده که افتاد |
|
این بچه‌ی چار ماهه چون زاد |
| ای ریش تو در کمال زردی |
|
این رازگه که رنگ کردی |
| ای گوزک چرخی از کجایی |
|
از کون کدام چارپایی |
| این زنگلک گردن خر کیست |
|
این گوزک کون استر کیست |
| چالاکتر از خران شهر است |
|
این لوله خرک تمام زهر است |
|
ارسال پیام